วันศุกร์ที่ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๑๒๕ แผ่นดินสมเด็จพระมหาธรรมราชา ในสมัยกรุงศรีอยุธยา

ปู (สมัยนั้นยังไม่มีนามสกุล)

บ้านสวนจันทร์ ตำบลชุมพล อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา

บิดาชื่อ หู มารดาชื่อ จันทร์ อาชีพทำไร่ทำนา

อายุ ๑๕ ปี ที่วัดดีหลวง (กุฏีหลวง) ตำบลชุมพล สงขลา

อายุ ๒๐ ปี ที่วัดสีมา นครศรีธรรมราช โดย พระอาจารย์กา เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาว่า สามีราโม

(หนังสือเก่า เรียก พระราม)

บิดามารดามีฐานะยากจน ต้องอาศัยที่ดินของคหบดีผู้หนึ่งอยู่ เมื่ออายุ ๗ ปี

บิดามารดานำไปถวายตัวกับพระอาจารย์จวง สมภารวัดดีหลวง เพื่อศึกษาเล่าเรียน จนเมื่อบวชเป็นเณรแล้ว ได้ไปอยู่เรียนธรรมกับพระครูสัทธรรมรังสี ที่วัดสีหยัง อำเภอระโนด (ปัจจุบัน) หลังจากบวชแล้วได้ร่ำเรียนกับพระอาจารย์กา ที่วัดสีกา เมืองนครศรีธรรมราช จนหมดสิ้นวิชาครูบาอาจารย์ จึงมุ่งหน้าไปกรุงศรีอยุธยาเพื่อศึกษาต่อ
ในช่วงนี้มีเรื่องเล่าถึงอภินิหารของท่าน ที่เหยียบน้ำทะเลจืด เพื่อช่วยเหลือชาวเรือที่ขาดน้ำดื่มระหว่างอยู่กลางทะเลด้วย ขณะท่านจำพรรษาอยู่ในราชธานี ที่วัดราชานุวาส ท่านได้แสดงปัญญาหน้าพระที่นั่งในการแก้ปริศนาธรรมของคณะนักบวชจากลังกา จนท่านได้รับพระราชทานนามว่า พระราชมุนีสามีรามคุณูปมาจารย์ และต่อมายังได้ช่วยบำบัดปัดเป่าโรคระบาดในกรุงด้วย ในวัยชราท่านได้พำนักอยู่ที่วัดพะโคะ หรือวัดราชประดิษฐาน ที่สงขลาในปัจจุบัน ได้บูรณะวัดที่ทรุดโทรมนั้นจนมั่นคงสวยงาม ก่อนที่ท่านจะเดินทางห่างหายไป
ต่อมาปรากฏชื่อ ท่านลังกาว่าเป็นภิกษุชราที่เปรื่องปราดทางธรรม มีอภินิหารเป็นที่เลื่อมใสอยู่ที่เมืองไทรบุรี และได้เป็นเจ้าอาวาสองค์แรกของวัดช้างไห้ ในปัตตานีที่เจ้าเมืองไทรบุรีได้สร้างขึ้น ซึ่งชาวภาคใต้เชื่อกันว่า ท่านลังกา กับ สมเด็จเจ้าพะโคะเป็นองค์เดียวกัน และได้นับถือในความศักดิ์สิทธิ์ สืบต่อกันมาในนามของ หลวงปู่ทวด วัดช้างให้ ตราบจนถึงทุกวันนี้

วันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๒๒๔ อายุ ๙๙ ปี

* ผู้ที่สร้างวัตถุมงคลของหลวงปู่ทวด จนเป็นที่รู้จักกันดีคือ หลวงพ่อทิม ธัมมธโร หรือพระครูวิสัยโสภณ

เจ้าอาวาสวัดช้างไห้ สร้างเมื่อปี ๒๔๙๗

“ แม่น้ำ ทะเล และมหาสมุทรไม่มีที่สิ้นสุดฉันใด กิเลส ตัณหาของมนุษย์ก็ย่อมไม่มีที่สิ้นสุดฉันนั้น”

หน้าหลัก | หน้าก่อน | หน้าต่อไป